[:nl]
Op 17 februari 2018 reisde ik terug in de tijd. Ik kon voelen dat de tijd steeds langzamer ging, naarmate ik Emmen naderde. Het landschap werd leger, de treinen reden langzamer, het tempo van het leven vertraagde. Voor de mensen die Nederland niet zo goed kennen, Emmen ligt in het noord-oosten van Nederland. Het is daar veel dunner bevolkt dan Leiden, waar ik woon. Het is er landelijker, rustiger, leger.
Ik bezocht daar Techno Nostalgica. Techno Nostalgica is een beurs voor voornamelijk oude electronica en wordt georganiseerd door NVHR (Nederlandse Vereniging voor de Historie van de Radio).
Het was een heerlijk bezoek. Ik heb genoten van alle oude apperatuur, de sfeer, de mensen.
Puur oude techniek
Natuurlijk ging ik niet naar Emmen voor de omgeving, of de rust. Ik werd niet teleurgesteld, want er waren 2 hallen vol met oude techniek: niet alleen radio’s, maar ook platenspelers, verlichting, film- en televisieapperatuur, bandrecorders, cassettespelers, optische apparaten, en natuurlijk enkele telefoons.
De ene, kleinere zaal, bevatte tentoongestelde (delen van) verzamelingen en een reparatie-kraam waar je je oude radio kon laten repareren, de andere zaal was voor met kraampjes met spullen die te koop stonden. Gelukkig waren er ook de nodige oude telefoons, uit allerlei periodes. Van oude houten exemplaren, tot relatief moderne kunststof telefoons met druktoetsen.
Verschil met de radiovlooienmarkt in Rosmalen
De jaarlijkse radiovlooienmarkt in Rosmalen, georganiseerd door de VERON is echt beduidend anders. Deze bezocht ik vorig jaar en schreef er een blog over. Daar waar bij de radiovlooienmarkt de nadruk duidelijk op radio’s ligt, is in Emmen de techniek veel gevarieerder. Ook zie je op de Techno Nostalgica nauwelijks kraampjes met nieuwe waren, zoals op de radiovlooienmarkt.
Broodje bal
Techno Nostalgica was op zich heel goed georganiseerd. Nette kramen, goed opgezet. Het hotel, het Hampshire hotel, waar het gehouden werd, was wat minder; een zielloos en lelijk gebouw, een beetje rommelig.
Het aanbod voor de inwendige mens was wat karig: soep, patat, broodje ham, kaas, frikandel, kroket, koffie, thee, frisdrank en dergelijke. Niet bepaald hip en modern en vooral ook niet gevarieerd. We zullen het maar, in lijn het het evenement, het retro-assortiment noemen.
De prijzen waren dat overigens niet, voor mijn broodje bal met koffie was ik meer dan 6 euro kwijt.
Buit
Ik heb een heleboel aanlokkelijke dingen gezien, maar toch niet heel veel aangeschaft. Ik kwam geen must-haves tegen, maar het had zo maar gekund.
De mooie jaren 20 telefoon, zei FOTO, heb ik helaas moeten laten staan, omdat ik 180 euro te veel vond. Niet alles was zo duur hoor, zo heb ik een 2tal Ericsson hoorns (model 1931) aangeschaft voor 2,50 € per stuk. Één van de hoorns bleek zeldzame TEFAG kapsels te bevatten!
Daarnaast een leuke deurbelknop, een zeer mooie Siemens bel uit de jaren 50, en een speldje van het vroegere Tsjechishe electronikamerk TESLA.
Kippen op straat
Toen ik terugliep naar het station was mijn hoofd nog vol van lang vervlogen tijden. Ik was op een plek geweest waar 100 jaar technologie had opgehoopt als een soort sargasso van apparaten. Toen het station voor mij opdoemde, als een soort poort terug naar het heden, zag ik nog even in een zijstraatje een aantal loslopende kippen. Even vroeg ik me af of de trein terug niet op stoom zou rijden.[:en]
On februari 17th 2018 I travelled back in time. I could feel time slowing down, as I neared Emmen. The landscape became emptier, trains drove slower, the pace of life slowed. For those who do not know the Netherlands very well: Emmen is in the North East. It is much less densely populated than Leiden, where I live. It is rural, quiet and empty.
I visited Techno Nostalgica. Techno Nostalgica is a fair for mainly old electrictronics and is organised by NVHR (Nederlandse Vereniging voor de Historie van de Radio, Dutch society for the Historie of the radio).
It was a lovely visit. I enjoyed the old equipment, the atmosphere and the people very much.
Purely old technology.
Of course I did not travel all the way to Emmen for the surroundings or the tranquility. And I was not disappointed, because there were 2 big rooms full or old technology: not only old radio’s, but also record players, lighting, film and television equipment, tape recorders, cassette players, optical equipment, and of course some old telephones.
One of the rooms had stalls parts of private collections on display and a stall where you could have your radio repaired. The other room was full of stalls with old stuff for sale. Fortunately there were some old telephones for sale, from various periods. From old wooden phones to modern plastic touch tone telephones.
The difference with the Radio flea market in Rosmalen
The annual radio flea market in Rosmalen, organised by VERON is really very different, where the emphasis is on radio equipement. I visited the radio flea market last year and wrote this blog about it. In Emmen the technology is much more varied. Also the Techno Nostalgia has hardly any new materials and equipment for sale.
Meat ball in a bun
Techno Nostalgica was very well organised. Nice stalls, well layed out. The hotel where it was held, the Hampshire hotel, however was not so good; a soulless and ugly building, a bit messy.
The assortment on offer to care for the inner man was somewhat sparce: soup, chips (fries in the USA), ham sandwhich, cheese sandwich, frikandel sandwich, croquette sandwhis, coffee, tea, soda, etc. Not exactly hipster food or modern and not very varied. I guess we’ll call it, in line with the fair, the retro-menu. De price was not retro, by the way: my meat ball in a bun and coffee set me back 6 euros.
Loot
I saw a lot of very tempting itmes, but still I did not purchase much. I did not find any must haves, but seeing what was on offer it was a real possibility.
I had to leave the nice 1920s phone behind zie FOTO, because I thought 180 euros was too much. But not everything was this expensive.
I got myself 2 nice Ericsson handsets (model 1931) for 2,50 euros each. One of them contained rare TEFAG caps! Also I found a nice bakelite door bell button, a nice external ringer from the 1950s by Siemens and a pretty pin by TESLA, the former Czech electroncs firm.
Chickens on the street
As I walked back to the train station my head was filled with images of yesteryear. I had been to a place where 100 years worth of technology had accumulated like a sargasso of equipment. And as the station slowly appeared before me, as a kind of time machine back to the present, I saw a number of chickens in a side street. And for a minute I wondered if the train home was going to be steam powered.[:]
Laat een reactie achter