Op 17 februari 2018 reisde ik terug in de tijd. Ik kon voelen dat de tijd steeds langzamer ging, naarmate ik Emmen naderde. Het landschap werd leger, de treinen reden langzamer, het tempo van het leven vertraagde. Voor de mensen die Nederland niet zo goed kennen, Emmen ligt in het noord-oosten van Nederland. Het is daar veel dunner bevolkt dan Leiden, waar ik woon. Het is er landelijker, rustiger, leger.
Ik bezocht daar Techno Nostalgica. Techno Nostalgica is een beurs voor voornamelijk oude electronica en wordt georganiseerd door NVHR (Nederlandse Vereniging voor de Historie van de Radio).
Het was een heerlijk bezoek. Ik heb genoten van alle oude apperatuur, de sfeer, de mensen.
Puur oude techniek
Natuurlijk ging ik niet naar Emmen voor de omgeving, of de rust. Ik werd niet teleurgesteld, want er waren 2 hallen vol met oude techniek: niet alleen radio’s, maar ook platenspelers, verlichting, film- en televisieapperatuur, bandrecorders, cassettespelers, optische apparaten, en natuurlijk enkele telefoons.
De ene, kleinere zaal, bevatte tentoongestelde (delen van) verzamelingen en een reparatie-kraam waar je je oude radio kon laten repareren, de andere zaal was voor met kraampjes met spullen die te koop stonden. Gelukkig waren er ook de nodige oude telefoons, uit allerlei periodes. Van oude houten exemplaren, tot relatief moderne kunststof telefoons met druktoetsen.
Verschil met de radiovlooienmarkt in Rosmalen
De jaarlijkse radiovlooienmarkt in Rosmalen, georganiseerd door de VERON is echt beduidend anders. Deze bezocht ik vorig jaar en schreef er een blog over. Daar waar bij de radiovlooienmarkt de nadruk duidelijk op radio’s ligt, is in Emmen de techniek veel gevarieerder. Ook zie je op de Techno Nostalgica nauwelijks kraampjes met nieuwe waren, zoals op de radiovlooienmarkt.
Broodje bal
Techno Nostalgica was op zich heel goed georganiseerd. Nette kramen, goed opgezet. Het hotel, het Hampshire hotel, waar het gehouden werd, was wat minder; een zielloos en lelijk gebouw, een beetje rommelig.
Het aanbod voor de inwendige mens was wat karig: soep, patat, broodje ham, kaas, frikandel, kroket, koffie, thee, frisdrank en dergelijke. Niet bepaald hip en modern en vooral ook niet gevarieerd. We zullen het maar, in lijn het het evenement, het retro-assortiment noemen.
De prijzen waren dat overigens niet, voor mijn broodje bal met koffie was ik meer dan 6 euro kwijt.
Buit
Ik heb een heleboel aanlokkelijke dingen gezien, maar toch niet heel veel aangeschaft. Ik kwam geen must-haves tegen, maar het had zo maar gekund.
De mooie jaren 20 telefoon, zei FOTO, heb ik helaas moeten laten staan, omdat ik 180 euro te veel vond. Niet alles was zo duur hoor, zo heb ik een 2tal Ericsson hoorns (model 1931) aangeschaft voor 2,50 € per stuk. Één van de hoorns bleek zeldzame TEFAG kapsels te bevatten!
Daarnaast een leuke deurbelknop, een zeer mooie Siemens bel uit de jaren 50, en een speldje van het vroegere Tsjechishe electronikamerk TESLA.
Kippen op straat
Toen ik terugliep naar het station was mijn hoofd nog vol van lang vervlogen tijden. Ik was op een plek geweest waar 100 jaar technologie had opgehoopt als een soort sargasso van apparaten. Toen het station voor mij opdoemde, als een soort poort terug naar het heden, zag ik nog even in een zijstraatje een aantal loslopende kippen. Even vroeg ik me af of de trein terug niet op stoom zou rijden.
Laat een reactie achter