GPO 712/722Trimphone

[:nl]IMG_0008 (1024x683) IMG_0010 (1024x668) IMG_0012 (1024x679)

 

 

 

 

Hoewel deze telefoon is ontworpen en geïntroduceerd in de jaren 60, is het toestel voor veel Britten een icoon van de jaren 70. Geinspireerd door de Princess telefoon uit de Verenigde Staten, wilde GPO een eigen luxe design telefoon en dit leidde uiteindelijk tot de Tone Ringer Illuminated Model (Electronische Bel Verlicht Model).

Net zoals de Princess was het een ontwerp klein en licht en had het een verlichte kiesschijf. Voor het ontwerp werd de hulp van de COID, Council for Industrial Design (raad voor industrieel ontwerp), die ook waren betrokken bij het ontwerpen van de 706. Zij selecteerden het ontwerp van Martin Rowland, voor Standard Telephones and Cables (STC) uit een aantal voorgelegde ontwerpen van verscheidene fabrikanten. Aanvankelijk  Deltaphone genaamd kwam het toestel na een proefperiode en enkele aanpassingen aan het ontwerp in 1968 beschikbaar voor het grote publiek. Na nog enkele aanpassingen aan het onwerp veranderde de typeaanduiding van 712 naar 722.

Het ontwerp viel zeker niet bij iedereen in de smaak en tegen het einde van jaren 80 werd het toestel beschouwd als een vreemd overblijfsel uit de jaren 70. Tegenwoordig wordt het toestel beschouwd als een designclassic.

Radioactief

De vroege versies van dit toestel hadden een verlichte kiesschijf (vandaar Illuminated in de naam). Deze verlichting werd veroorzaakt door een radioactief gs. Hoewel het stralingsniveau niet gevaarlijk was, leidde het toch tot zorgen op het gebied van gezondheid en veiligheid. Later modellen hadden deze verlichting danook niet meer, hoewel de naam Trimphone toch niet werd aangepast.

Ongebruikelijke kenmerken Behalve een laag gewicht, compact ontwerp en een kiesschijf die werd verlicht door middel van radioactiviteit, had de Trimphone de hoorn verticaal over de kiesschijf geplaatst, zoals ook de Siemens & Halske Fg Tist 282 dat had.

Het haakcontact werd bediend door een grote doorzichtige plastic beugel, die prominent uit de behuizing opstak, waar kleine stiften de norm waren. De beugel fungeerde tevens als draagbeugel, zodat abonnees het toestel gemakkelijk konden ronddragen terwijl ze aan het bellen waren, voor zover de lengte van het lijnsnoer dat toeliet natuurlijk. De microfoon en de speaker zaten bovenin de hoorn tegen elkaar. Het spreekgeluid werd via een buisje omhoog geleid op een manier die doet denken aan de Franse koehoorn telefoonhoorns uit de periode 1910-1920. (FOTO) Ook werd er gebruik gemaakt van een printplaat met de elektronische componenten en in plaats van een mechanische bel was er een elektronische signalering (tone caller) die soms ook wel “warbler” werd genoemd. De Trimphone was één van de eerste, zoniet de allereerste, telefoon met een dergelijke elektronische gesprekssignalering. Hoewel het toestel rubberen voetjes had, had de Trimphone de neiging over de tafel te schuiven wanneer er een nummer gedraaid werd. Om dit tegen te gaan ontwikkelde STC een kiesschijf met een lage draaiweerstand, maar dit ontwerp is nooit door GPO ingevoerd.

Versies

Behalve de versie met de kiesschijf, waren er ook uitvoeringen met druktoetsten; de Trimphone was immers ontworpen met het oog op druktoetsbediening. De druktoetsversie (puls) kwam uiteindelijk uit in 1977 als het type 766. De DTMF-variant kwam er in 1979 als het type 786.

Om het ontwerp nieuw elan te geven werden er een lijn met leer bedekte versie uitgebracht genaamd Deltaphones. De Phoenixphone was een versie met alternatieve combinaties van 2 kleuren, waaronder eentje in 2 tinten rood. Deze Phoenixphones werden ook wel Snowdon Range of Snowdon collection genoemd. Tegenwoordig is er ook een redelijk accurate replica verkrijgbaar die gemaakt wordt door Wild & Wolf, met moderne DTMF toetsen, die in een cirkel zijn geplaatst, zo de vroegere kiesschijf imiterend.

In mijn collectie

Ik heb ooit een grijze Trimphone gekregen van een vriendin uit Groot Brittanië, aangezien ik het model erg interessant vond en er graag eentje van naderbij wilde bestuderen. Er is ook een rode versie, zoals boven beschreven. Die wilde ik natuurlijk heel graag hebben. Ik kon er gelukkig eentje kopen van een vriend en medeverzamelaar, aangezien een exemplaar hiervan natuurlijk niet kon ontbreken in mijn verzameling rode telefoons. Misschien tik ik ooit nog eens een druktoetsvariant op de kop, maar aangezien ik er al eentje heb met een kiesschijf zal ik er niet heel actief naar zoeken.

 [:en]IMG_0012 (1024x679) IMG_0010 (1024x668) IMG_0008 (1024x683)

 

 

 

 

Although it was designed and introduced in the 1960s, for many Brits this is the epitome of 1970s modernity. Inspired by the Princess model in the USA, GPO wanted their own de luxe designer phone and this lead to the development of the Trimphone, Tone Ringer Illuminated Model. Like the Princess it was small, light and had an illuminated dial. For its design help of the COID, Council for Industrial Design was enlisted, as they had been involved with the development of the 706 before. They selected Martin Rowland’s design for Standard Telephones and Cables Ltd (STC) from a number of proposals by several companies. Initially called the Deltaphone, after several field trials and design changes the Trimphone was made available to the general public in 1968. After some design changes in 1970 the designation was changed from type 712 to type 722.

It’s design was by no means appreciated by everybody and by the late 80s it was regarded as quaint relic from the 70s. Nowadays it is appreciated as a design classic.

Radio active

The early models had an illuminated dial, hence the term illuminated. This illumination was achieved by a radioactive gas. Although the level of radio activity was not dangerous, it did lead to health and safety concerns. Later models had normal dials because of this, although the name Trimphone was retained.

Unusual features

The Trimphone had some unusual design features, that make it unique. Other than being compact and light and have a dial illuminated by radioactivity, it had the handset vertically over the dial, similar to the Siemens & Halske Fg Tist 282. The plunger for the hook switch was made of clear plastic, sticking up prominently out of the housing where small plungers were the norm on more conventional telephones. This prominent plunger doubled as a carrying handle, so the subscriber could comfortably carry it around while conversing, as far as the line cord would let him of course. The handset had the transmitter and receiver, back to back, in the top of the handset. The sound was directed from the mouth piece to the receiver via a plastic tube, reminiscent of the French cornet type handset from the 1910-1920 period.  (PICTURE) It made use of a printed circuit board for its electronic components and instead of a mechanical ringer with bells, it had a tone caller, sometimes called a warbler. It was one of the very first, if not the very first, telephone in production to have a non-mechanical ringer. Although it had rubber feet, it tends to slide when the dial is operated. To remedy this problem STC developed a low torque dial, but that was never adopted by GPO.

Variants

Aside from the version with a rotary dial, there were push button variants, the Trimphone being designed with push buttons in mind from the start. It was made available in 1977 with a pulse dialing key pad as the type 766. In 1979 a touch tone (DTMF) version was introduced as the type 786.

To revamp the design a line of leather covered versions were introduced as the Deltaphones. (FOLDER SCAN).

The Phoenixphone was a version with an alternative two tone colour scheme, in several shades, one scheme being 2 tone red. These Phoenixphones were also referred to as the Snowdon range or Snowdon collection. Today a reasonably good replica is made by Wild & Wolf, which has a modern touch tone dial with the keys mounted in a circle, mimicking the old rotary dail.

In my collection

I got a grey Trimphone from a friend in the UK, as I found the model very interesting and I wanted to study one up close. But there was also a red version, as described above. Of course that was the version that I really wanted. I was able to buy the red one from a friend and fellow telephone collector, as I found that my collection of red telephones could not do without one. Perhaps in the future I will try to obtain a red push button version, but as I already have one with a dial, I will not actively search for one.[:]

Geef als eerste een reactie

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*