De goeie ouwe T65, wie kent hem nog?

Iedereen wilde er eentje, indertijd. Toen het Staatsbedrijf der Post, Telegraaf en Telefoon nog de baas was over het telefoonnet was dit het standaardtoestel. Het was die nieuwe telefoon, die moderne. Je wilde niet zo’n ouderwetse zwarte. Dat was voor oude mensen.
De T65 hoorde bij Nederland, net als de groene telefooncellen, gele treinen, blauwe postkantoren, Fred Emmer en rode brievenbussen. 20 jaar lang was dit hét standaard toestel in Nederland.

Het zien van deze telefoon doet nog velen nog denken aan vroeger, aan thuis, hun eerste telefoon, die van hun ouders en steeds vaker aan de telefoon van opa en oma. Nog wel, maar inmiddels is ook duidelijk te merken dat steeds meer mensen dit toestel nooit in het wild in actie hebben gezien.

Wij hadden een ouderwetse zwarte

Wij hadden niet zo’n nieuwe in ons huis. Wij hadden nog een zwarte bakelieten, aan de muur zelfs. Indertijd wilde ik ook zo’n nieuwe. Die had iedereen, die was modern en up to date, high tech en vooral futuristisch.
Hoe het met onze zwarte telefoon afliep, kun je hier lezen. En halverwege de jaren 80 kregen wij ook een grijze: een W65.

Ik heb hem nog. Nu vind ik hem gruwelijk lelijk. Het is een te grote onhandige doos; helemaal niet zo mooi vormgegeven als het tafelmodel.

Waardeloos prul

Eind jaren 80 werden de T65 massaal naar de kringloop gebracht, of nog erger: weggegooid. Ze waren niets meer waard en iedereen wilde een mooi gekleurd druktoetstoestel. Liefst een draadloze, met geheugen, antwoordapparaat, nummerherkenning, lampjes, displays en een bijzondere ringtone.
Ik kocht ze voor een euro of 50 ct per stuk en sloopte er de bruikbare onderdelen uit, om oudere telefoons mee te restaureren.

Te huur

Halverwege de jaren 90 kwam de T65 nog eens in het nieuws. Het bleek dat KPN, de rechtsopvolger van de PTT, stilletjes nog steeds 1,5 miljoen gulden per jaar ontving voor telefoons die allang in de kliko waren verdwenen. De T65 was het huurtoestel van de PTT en mensen betaalden 1,50 gld per maand extra op hun telefoonrekening voor het gebruik ervan. Ze betaalden ze vaak vele malen de waarde van deze telefoon.
Mensen gingen nog snel op zoek naar een 2^e hands T65 om deze in te leveren bij KPN om zo weer van dat huurbedrag af te komen, totdat de KPN onder druk van publieke opinie de huurcontracten allemaal beëindigde.

De 50 gepasseerd en collectable

Inmiddels heeft het toestel allang Abraham gezien. Tot mijn verbazing stijgt de waarde weer. Inmiddels vragen ze zo 15 of 20 euro, terwijl ze eigenlijk niet meer echt te gebruiken zijn. Tenzij je een converter gebruikt. Lees hier meer over hoe dat werkt.
De veelvormigheid van dit toestel maakt het ook het verzamelbaar: niet alleen zijn ze er in allerlei kleuren, maar ook in allerlei uitvoeringen met knopjes, lampjes, add ons en ga zo maar door.

Het verhaal van de T65

Hoog tijd dat ik nou eindelijk eens dat artikel schreef over alles wat ik weet over de T65. Dit verhaal staat nergens op internet. Het is te vinden in boekjes, hier en daar een stukje op een webpagina, in folders, oude advertenties, krantenartikelen en in mijn hoofd. Het moest nodig eens worden samengevoegd. Lees dus hier alles wat ik weet over de T65.

Ken jij hem nog?

Zoals gezegd, steeds meer mensen hebben er nog nooit eentje in gebruik gezien, aangeraakt of horen rinkelen. Maar mensen van een zekere leeftijd, zoals ik, kijken met weemoed naar zo’n appelgroene, chocoladebruine, knaloranje of gewoon grijze rinkelmonster. Toen had een telefoon nog gewoon een kiesschijf en deed gewoon tring. En als ie ging, nam je gewoon op, zonder te weten wie je aan de lijn had. En je zei hallo en met wie je sprak. Zo ging dat vroeger.

Was de T65 jouw eerste toestel? Of had je tante er eentje? Of zag je er ooit eentje op een rommelmarkt en vroeg je je af wat het was? Weet jij eigenlijk wel hoe je hem moet bedienen? Laat je reactie hier achter.

Lees meer over de T65 in dit artikel