[:nl]De goeie ouwe T65, wie kent hem nog?[:en]Do you remember the good old T65?[:]

[:nl]

Iedereen wilde er eentje, indertijd. Toen het Staatsbedrijf der Post, Telegraaf en Telefoon nog de baas was over het telefoonnet was dit het standaardtoestel. Het was die nieuwe telefoon, die moderne. Je wilde niet zo’n ouderwetse zwarte. Dat was voor oude mensen.
De T65 hoorde bij Nederland, net als de groene telefooncellen, gele treinen, blauwe postkantoren, Fred Emmer en rode brievenbussen. 20 jaar lang was dit hét standaard toestel in Nederland.

Het zien van deze telefoon doet nog velen nog denken aan vroeger, aan thuis, hun eerste telefoon, die van hun ouders en steeds vaker aan de telefoon van opa en oma. Nog wel, maar inmiddels is ook duidelijk te merken dat steeds meer mensen dit toestel nooit in het wild in actie hebben gezien.

Wij hadden een ouderwetse zwarte

Wij hadden niet zo’n nieuwe in ons huis. Wij hadden nog een zwarte bakelieten, aan de muur zelfs. Indertijd wilde ik ook zo’n nieuwe. Die had iedereen, die was modern en up to date, high tech en vooral futuristisch.
Hoe het met onze zwarte telefoon afliep, kun je hier lezen. En halverwege de jaren 80 kregen wij ook een grijze: een W65.

Ik heb hem nog. Nu vind ik hem gruwelijk lelijk. Het is een te grote onhandige doos; helemaal niet zo mooi vormgegeven als het tafelmodel.

Waardeloos prul

Eind jaren 80 werden de T65 massaal naar de kringloop gebracht, of nog erger: weggegooid. Ze waren niets meer waard en iedereen wilde een mooi gekleurd druktoetstoestel. Liefst een draadloze, met geheugen, antwoordapparaat, nummerherkenning, lampjes, displays en een bijzondere ringtone.
Ik kocht ze voor een euro of 50 ct per stuk en sloopte er de bruikbare onderdelen uit, om oudere telefoons mee te restaureren.

Te huur

Halverwege de jaren 90 kwam de T65 nog eens in het nieuws. Het bleek dat KPN, de rechtsopvolger van de PTT, stilletjes nog steeds 1,5 miljoen gulden per jaar ontving voor telefoons die allang in de kliko waren verdwenen. De T65 was het huurtoestel van de PTT en mensen betaalden 1,50 gld per maand extra op hun telefoonrekening voor het gebruik ervan. Ze betaalden ze vaak vele malen de waarde van deze telefoon.
Mensen gingen nog snel op zoek naar een 2^e hands T65 om deze in te leveren bij KPN om zo weer van dat huurbedrag af te komen, totdat de KPN onder druk van publieke opinie de huurcontracten allemaal beëindigde.

De 50 gepasseerd en collectable

Inmiddels heeft het toestel allang Abraham gezien. Tot mijn verbazing stijgt de waarde weer. Inmiddels vragen ze zo 15 of 20 euro, terwijl ze eigenlijk niet meer echt te gebruiken zijn. Tenzij je een converter gebruikt. Lees hier meer over hoe dat werkt.
De veelvormigheid van dit toestel maakt het ook het verzamelbaar: niet alleen zijn ze er in allerlei kleuren, maar ook in allerlei uitvoeringen met knopjes, lampjes, add ons en ga zo maar door.

Het verhaal van de T65

Hoog tijd dat ik nou eindelijk eens dat artikel schreef over alles wat ik weet over de T65. Dit verhaal staat nergens op internet. Het is te vinden in boekjes, hier en daar een stukje op een webpagina, in folders, oude advertenties, krantenartikelen en in mijn hoofd. Het moest nodig eens worden samengevoegd. Lees dus hier alles wat ik weet over de T65.

Ken jij hem nog?

Zoals gezegd, steeds meer mensen hebben er nog nooit eentje in gebruik gezien, aangeraakt of horen rinkelen. Maar mensen van een zekere leeftijd, zoals ik, kijken met weemoed naar zo’n appelgroene, chocoladebruine, knaloranje of gewoon grijze rinkelmonster. Toen had een telefoon nog gewoon een kiesschijf en deed gewoon tring. En als ie ging, nam je gewoon op, zonder te weten wie je aan de lijn had. En je zei hallo en met wie je sprak. Zo ging dat vroeger.

Was de T65 jouw eerste toestel? Of had je tante er eentje? Of zag je er ooit eentje op een rommelmarkt en vroeg je je af wat het was? Weet jij eigenlijk wel hoe je hem moet bedienen? Laat je reactie hier achter.

Lees meer over de T65 in dit artikel[:en]

Everybody wanted one, back in the day. When the state company of Post, Telegraph and Telephone was still the master of the telephone network this was the standard telephone. It was that new telephone, modern. You did not want an old fashioned black one. Those were for old people.
The T65 belonged to Holland, like green telephone booths, yellow trains, blue post offices, Fred Emmer (Fred Bucket, newsreader) and red mailboxes. It was thé Dutch standard phone for 20 years.

Seeing this phone still reminds many of the olden days, of home, their first phone, their parents phone and more and more of then their grandparents phone. It still does, but nowadays an increasing number of people have never seen in action in the wild.

We used to have an old fashioned black one

We did not have the new model in our home. We used to have a black bakelite one, a wall model even. Back then I wanted a new one too. Everybody had one; it was modern, up to date, high tech and above all futuristic.
Where our black bakelite went, you can read in this article here. In the mid-80s we finally got that grey one: a W65.

I still have it. Now I think it is horrible. It is a big ugly box: not at all as well designed as the desk top version.

Worthless junk

At the end of the 80s many T65s ended up in junk shops, or were, were thrown away. They were of little value and people preferred the nicely coloured touch tone phones. If possible a wireless one, with memory, answering machine, caller ID, lights, displays and a special ring tone.
I used to buy T65s for 1 euro or 50 ct a piece and stripped it for useful parts, to restore older phones.

For rent

In the mid-90s the T65s hit the news again. KPN, the successor of PTT, silently pocketed 1,5 guilders per year for telephones that long since made their way to the bin. The T65 was a rental phone and people payed like 1,50 guilder a month for them. They ended up paying for the actual value of the phone several times over.
People went looking for a 2^nd hand T65 to turn it in at a KPN store, to get rid of the rental contract until KPN ended all rental contracts under public pressure.

Over 50 and collectable

By now this phone has seen Abraham, a Dutch expression for somebody who reaches the ripe old age of half a century. To my surprise its value is on the rise. People ask 15 to 20 euro for them, even though you often cannot actually use them anymore, unless you use a converter.
Its many variants make it very collectable: not only does it come in all kinds of colours, but also with buttons, lights, add ons and so on.

The T65 story

So it was high time that I wrote that article about everything I know about the T65. This story is nowhere to be found on the net. You can find it in bits and pieces in books, scattered web pages, in flyers, old ads, newspaper articles and in my head. It really needed to be brought together.

Do you remember?

As said, more and more people have never actually seen one in use, touched it or heared it ring. But people of a certain age, like me, view such an apple green, chocolate brown, bright orange or plain grey ringing monster with melancholy. Back in the day a phone still had a rotary disk, went “triiiiing”, and when it did you just picked it up, without knowing who was on the other end. And you greeted the person on the other end and stated your name. That is how things were done, in those days.

Was the T65 your first phone? Or did you have a different model? Did your aunt have one? Or did you see one at a flea market and you wondered what on earth it was? Do you actually know how to use it?
Please leave your comment below. 

And here is that article with everything I know about the T65.[:]