[:nl]Stel je eens een veldje voor, naast een manege. Een veldje vol met marktkraampjes. En vol met mannen van een zekere leeftijd. En bovenal natuurlijk veel oude zooi: radiozenders, hifiapparatuur, oude televisies, grammofoons, gereedschap, et cetera et cetera.….. De geur van warme bakeliet met dat van vers gemaaid gras….
Het elektriciteitsmuseum
Hoenderloo is een klein dorpje in de oostelijke helft van Nederland, op de veluwe. In Hoenderloo is een elektriciteitsmuseum gevestigd. Het wordt gerund door vrijwilligers die altijd bereid zijn nadere uitleg te geven over de zaken die er zijn tentoongesteld. Veel van de apparaten kunnen ook gedemonstreerd worden, aangezien ze nog steeds werkend zijn. Ze hebben zelfs een replica van de allereerste elektriciteitscentrale in Nederland. Het is dus echt een levend museum.
Twee keer per jaar, in juni en augustus, organiseren ze de beurs “oude techniek”. Ik probeer ieder jaar één van de twee keer te bezoeken en geniet daar altijd weer van.
Op hun website, www.elektriciteitsmuseum.nl kun je hier meer informatie over vinden.
De lange weg naar Hoenderloo
Dus op 4 juni 2016 reisde ik af naar Hoenderloo, met het OV. Dat is geen kinnesinne, aangezien de reis 2 ½ uur duurt. En ik moest ook nog erg vroeg vertrekken, iets wat ik op een zaterdagochtend niet graag doe, om er op een redelijk tijd aan te komen.
Ondanks dat kijk ik erg uit naar het bijwonen van deze beurs en ik vroeg me af waarmee ik nu weer thuis zou komen, aangezien je er de meeste gekke dingen kunt aantreffen. Het is altijd een verrassing wat ik daar nu weer oppik.
De beurs
Daar stond ik dan, op een veldje op een mooie zonnige zaterdagochtend met ongeveer 50 marktkraampjes vol met oude apparatuur, gereedschap, onderdelen, boeken, etc etc. Het meeste betrof radio- en hifiapparatuur, maar er waren ook oude grammofoons, onderdelen ervoor, platen, maar zo’n beetje alles wat elektriciteit betrof was er te vinden: van vuurtorenlampen, hoogspanningskabels tot modeltreinen en oude deurbellen. En natuurlijk telefoonspullen, maar niet heel erg veel. Er was ook een kraampje waar eten en drinken werd verkocht. Dit jaar waren er, tot mijn grote genoegen, zelfs broodjes kroket!
De mensen
Voornamelijk heren van een zekere leeftijd trof ik aan om de kraampjes heen, met professionele, semiprofessionele en hobbyisten als standhouder. De meeste bezoekers waren al met pensioen en waren ooit opgeleid of hadden werkt in de elektronica. De meesten zijn gaarne bereid een conversatie aan te gaan over diverse technische onderwerpen en hebben veel kennis in huis. Sommigen hadden zelfs hun vrouw meegenomen om de tassen te dragen met de aankopen van de dag. Al met al gonsde het van de vriendelijke gesprekken over oude techniek en werden en verhalen en informatie uitgewisseld. En er waren ook wat jongere heren, zoals ik (46 jaar oud) en ik zag zelfs wat tieners met een interesse in oude elektronica, die hun vader mee hadden genomen.
Ik heb nog een kopje koffie gedaan met een telefoonverzamelaar die ik eerder dit jaar leerde kennen en ik had een veelbelovend gesprek met een handelaar in oude catalogi (altijd een zeer rijke bron van informatieve). Ook maakte ik kennis met een telefoonverzamelaar en –restaurateur waarmee ik tot dan toe alleen wat beperk contact had gehad via email en natuurlijk had ik een aantal spontane conversaties met totale onbekenden over verscheidene onderwerpen. Al met al was het een heerlijke dag.
De buit
Net zoals de vorige keren keerde ik huiswaarts met een grote tas met allerlei aankopen (zie foto).
Allereerst twee kleine bordjes met een ATEA-logo. Ze zijn afkomstig van een deurbellenpaneel met intercom. Ik heb ze gekocht vanwege dat logo. Ik heb ook twee vernikkelde telefoonbellen op de kop getikt, die ongetwijfeld nog eens van pas gaan komen.
Een kapotte T65, met nog een goede plug, microfoon en speaker, gevonden in een doos waar “gratis” op stond. Een wandversie van de
Heemaf 1955, die er veelbelovend uitzag voor een verzamelaar. Er zat geen PTT-logo op de witte knop en er zat geen gaas over de belgaten aan de achterzijde. Normaal hebben ze een PTT en geen gaas of geen PTT-logo en dan weer wel gaas. Toen ik thuisgekomen de telefoon nader inspecteerde bleken er sporen van gereedschap op de witte knop te zitten en was ie geheel glad gemaakt. Dus het was toch gewoon een PTT-versie, maar dan met het logo verwijderd. Ook pikte ik een mooie glimmende tafelversie van de Heemaf 1955 op voor een zeer lage prijs.
Daarnaast was er nog een ATEA schakelaar in perfecte staat. Hiervoor heb ik een Belgische verzamelaar getipt en de contactgegevens van de verkoper doorgegeven.
Gevonden voorwerp……
Halverwege mijn reis naar huis kwam ik er achter dat ik mijn jas niet meer bij me had. Ik moet hem ergens tussen de beurs en Utrecht Centraal, een bus- en treinrit later, zijn kwijtgeraakt. In mijn jas zaten mijn paspoort, autosleutel, toegangspas van werk en OV-chipkaart van werk. Een kleine ramp als die niet teruggevonden zouden worden.
Na een paar uur mailen, surfen, rondvragen en invullen van e-formulieren kwam ik er op maandag achter dat mijn jas gevonden was op de Krimhoeve, de boerderij waar de beurs gehouden werd. Ze waren daar zeer behulpzaam en hebben mijn jas direct per post aan mij opgestuurd (bedankt Gerlinde!). Dus op na een paar dagen had ik mijn jas weer terug, met inhoud en al. Dus een goed einde aan een heerlijke en leerzame dag.
[:en]Picture a field, next to horse stables. A field full of small market stalls. And loads of men, mostly of a certain age. And most important of all, loads of old stuff: radio receivers and transmitters, old tv’s, record players, tools, parts etcetera etcetera….. The smell of warm bakelite mixed with that of fresh grass.
The Electricity museum
Hoenderloo is a small village in the east of the Netherlands, in a wooded area just north of Arnhem. In Hoenderloo there is an Electricity museum. Volunteers run it and love to explain about the machines and equipment on exhibit. They are also happy to demonstrate their exhibits as many still work. They even have a replica of the very first power generator in the Netherlands. So a very nice living museum.
And twice every year, in june and august they organise the “Beurs Oude Techniek” (vintage technology fair). I try to visit one every year and find it always very enjoyable.
Their website, www.elektriciteitsmuseum.nl, is only in Dutch, I’m afraid.
To Hoenderloo we go, a long voyage
So on the 4th of june 2016 I went all the way to Hoenderloo, by public transport, which is no mean feat (by Dutch standards) as it takes about 2,5 hrs. And I had to leave very early on a Saturday, which I’d rather not do, to get there at a reasonable time.
Despite all that I looked forwards to the visit and wondered what I would pick up, as you can find the craziest things there. It is always a surprise what I end up with.
The fair
So, there I was, in a field, on a bright, sunny and balmy saturday morning, with about 50 market stalls full of various old equipment, tools, parts, books etc etc. The most by far is radio and hifi stuff, but you may also find old grammophones, parts for them, records, but anything involving electricity can basically be found; from light house lamps, to high voltage cables, to model trains to a simple old doorbell. And of course some telephone stuff, although not very much.
There is also a stall selling food and warm and cold drinks. This year to my great delight they even had croquettes (kroketten, a Dutch savory treat) in a bun.
The people
Mostly elder gentlemen circle the stalls with semi professional and professional traders and hobbyists. Most of the visitors are retired and were trained or worked in the field of electronics. Many of them are happy to start a conversation on various technical subject and often they are quite knowledgable. Some have even brought their wife, to carry their bags with recent purchases. All in all there was a nice buzz of friendly conversations about old technology between, swapping stories, exchanging information.
There were also some younger gentlemen like me (46 years old) and I even spotten some teens with an interest in vintage electronics, who brought their dad along.
I had some coffee with telephone collector who I met earlier this year and had a promising conversation with somebody who traded in old catalogues (Always a very good source of information). I also met for the first time in the flesh with a telephone collector and restorer, with whom I had some limited contact through email in the past and of course had some spontanious conversations on various subjects with complete strangers. All in all I had a lovely day.
The loot
Like the other times that I visited this fair I went home with a bag of various purchases, see the picture I made of it.
Firstly there were two small signs with an ATEA logo. They are from a doorbell and name tag board from an apartment building with an intercom system. I bought them because of that logo. Also I found 2 nice shiny nickel plated telephone bells. These will come in handy.
A broken T65, with good plug, transmitter and receiver which I found in a box marked “for free”.
A wall version of the Heemaf 1955, which looked promising from a
collectors point of view. There was no PTT logo on the white button and there was no mesh over the sounding holes at the back. Normally they have a PTT logo without that mesh or they have no PTT logo but do have mesh over the sounding holes. When I got home and inspected it up close, I found tool marks on the white button and it was completely smooth. So it was a PTT version after all, but somebody removed the logo.
I also found a very shiny desk version of the Heemaf 1955, for a very low price.
Besides that there was a nice ATEA switch in perfect condition. I tipped a Belgian collector about it and got the sellers contact information.
Lost and found
Halfway through my journey home I noticed I did no longer have my jacket with me. I must have lost it somewhere between the fair and Utrecht Railway station, a bus and train ride later.
The jacket contained my passport, car key, access pass from work, and public transport chip card from work. A small disaster if they would not be found.
Luckily after some hours of emailing, searching the net, enquiring and filling in all kinds of e-forms on monday I learned my jacket had been found on the Krimhoeve (http://www.krimhoeve.nl/), the farm where the fair was held.
They were very helpfull and sent my jacket back to me by post immediately (thank you Gerlinde!)
, so after a couple of days I was reunited with it, contents and all. So a happy end to a lovely and interesting day.[:]
Im trying to see the value of my vintage rotary dial phone
Hi Yasha, I sent you a message through facebook.
Best regards, Arwin