[:nl]
Nee, het is geen telefoon. Maar dit apparaat heeft wel met telefonie te maken. Het is een druktoetskiezer, een hulpmiddel voor centralisten. Dit apparaatje stelde ze in staat sneller een nummer te kiezen, zodat ze hun handen vrij hadden om een andere beller te woord te staan, terwijl het apparaatje verder ging met het kiezen van het gewenste telefoonnummer.
Deze apparaatjes werden in de jaren 30 voor het eerst geïntroduceerd en gebruikt door de GPO in Groot Brittannie en ook in andere landen.
Ik heb de mijne gekocht op een swapmeet in Engeland, aangezien je ze in Nederland bijna nooit ziet.
Voor promotionele doeleinden werd het ook wel een keycaller genoemd.
Het is simpelweg een metalen doos met 10 schrijfmachinetoetsen. Binnenin bevindt zich een radermechaniek en een groot wit indicatorwiel met zwarte streepjes langs de buitenrand. Door het raampje aan de bovenkant kon je zien of de keysender in de bedrijf was.
Het voordeel uitgelegd
Het voordeel van de keysender is tweeledig.
Ten eerste heeft het een druktoetssysteem. Hierdoor hoef je niet steeds te wachten tot de kiesschijf terug is gedraaid naar de rustpositie totdat je het volgende cijfer kunt kiezen, zoals bij een normale kiesschijf. Dit scheelt gemiddeld 0.5 seconde per cijfer.
Ten tweede kun je alle cijfers intoetsen voordat de keysender klaar is met het kiezen van de voorgaande cijfers. Dus het telefoonnummer kan in korte tijd worden ingetoetst, terwijl de keysender doorgaat met kiezen met 10 pulsen per seconde. Zo kan de centralist verder gaan met andere taken, terwijl de keysender bezig is met het verwerken van het intoetste nummer.
Hoe werkt dat?
Het mechaniek heeft een groot wiel met kleine beweegbare pinnetjes langs de rand. Wanneer een cijfer wordt ingetoetst, wordt 1 van deze pinnetjes ingedrukt. Wanneer een volgende toets wordt ingedrukt, wordt het volgende pinnetje ingedrukt.. De ruimte tussen deze 2 correspondeert met dat ingetoetste nummer. Dus wanneer 4 wordt ingedrukt, worden 4 pinnetjes overgeslagen en de 5e ingedrukt.
Dus, als bijvoorbeeld de reeks 2, 4, 1, 5 wordt ingetoetst, dan ziet de rij met pinnetjes er zo uit:
.II.IIII.I.IIIII.
Het mechaniek draait het wiel met pinnetjes, zo het pulscontact in werking stellend. Na ieder cijfer worden de pinnetjes weer terug gedrukt. Op deze manier is dat wiel een mechanisch geheugen dat het ingetoetste nummer opslaat.
Uniek?
De keysender werd vooral gebruikt in de Britse gemenebest. Het is een manier om de belasting van centralisten te verminderen, toen het telefoonverkeer in de 20e eeuw behoorlijk begon toe te nemen. Er waren ook andere toepassingen die dit zelfde doel hadden. In de USA werd gebruik gemaakt van kiesschijven die op dubbele snelheid waren afgesteld. Zij draaiden met 20 pulsen per seconde. Het nadeel hiervan was dat de telefooncentrales moesten worden aangepast om hiermee om te kunnen gaan.
De Duitsers hadden een soort trek-kiezer. Door de vormgeving kon de centralist iets sneller nummers kiezen.
Een speciale kiezer voor centralisten was dus op zich niets uniek, maar eentje met druktoetsen wel.
Nou ja, totdat de elektronische toonkiezers ten tonele verschenen dan.[:en]
No, it is not a telephone. It is however telephone related. It is an aid for switch board operators. This device enabled them to dial a number quicker and freed them to help other callers, while the key sender continued dialling the required number.
They were introduced in the 1930s and used by GPO in the UK, but also in other countries too.
I bought mine at a swap meet in the UK, as you never see these devices here in the Netherlands.
For promotional purposes it was sometimes called a keycaller.
It is basically a large metal box with 10 typewriter style keys. Inside is a mechanism with clockwork gears and a large white indicator wheel with small lines on its outer edge. Through the indicator window at the top this wheel shows whether the keysender is engaged or not.
The advantage explained
The advantage of the keysender is twofold.
Firstly, because it is a push lever system, there is no need to wait for the dial to return to its resting position before you can dial the next digit, like you would on a normal rotary dial. This saves on average o.5 seconds per digit.
Secondly the next digit can be dialled before the keysender has finished dialling the previous one. So a sequence of digits can be punched in in a short time, the keysender keeps sending sends out the number dialled with the normal 10 pulses per second, after the operator has finished punching it in. So the operator can perform other tasks, while the keysender is busy processing the number dialled.
How does it work?
The mechanism has a large wheel with small movable pins along the edge. When a key is operated, one of the pins is depressed. When the next key is operated another pin is depressed. The space between the 2 corresponds to the number on the latter key. So if the number 4 is pressed, 4 pins are left and the 5th is pressed in.
So, for example, when the number sequence 2, 4, 1, 5 is keyed in, the row of pins will look like this:
.II.IIII.I.IIIII.
The mechanism rotates the wheel with pins, activating the pulse contacts. After each digit the pins are pushed back up. So the wheel serves as a mechanical memory of the digits of the telephone number that is keyed in.
Unique?
The keysender was used mainly in the British Commonwealth. It is a solution to keep lessen the burdon on switch board operators, as telephone traffic started to increase in the 20th century.
There were other solutions to this problem. In the USA they used rotary dials operating at double speed. So they sent out pulses at a rate of 20 per second. The problem with this method is that you need to adapt your exchanges to be able to receive this higher pulse rate.
The Germans had a kind of pull down dial, similar to a drum dial. Because of the ergonomics of its design, the operator could dials a little faster than with a normal dial.
So a special dial to aid switch board operators was in itself not unique, but one with push buttons certainly was.
Well, at least not until the advent of tone dialling with micro-electronics, that is.[:]
Laat een reactie achter