De W46 was de allereerste naoorlogse nieuwe Duitse telefoon. Het toestel, dat geintroduceerd werd in 1946 bij de Deutsch Post, had vrijwel geen enkel onderdeel gemeen met zijn voorgangers, de W28 en de W38.
Het toestel werd gemaakt door de firma SABA Schwarzwälder Apparate-Bau-Anstalt August Schwer Söhne te Villingen, die vooral bekend was van hun radio’s.
Het toestel heeft een behuizing uit één stuk van diep getrokken plaatstaal, met een bakelieten hoorn. Dat het toestel van plaatstaal is, is ietwat ongewoon. In deze periode wird niet zo heel vaak meer gebruik gemaakt van dit materiaal en het resultaat was doorgaans een min of meer rechte doos. De firma SABA heeft in dit geval haar best gedaan een ietwat sierlijkere vorm voort te brengen.
Daarnaast heeft het toestel zogenaamde concentrische bellen: de ene belschaal is in de andere gemonteerd, zo efficient gebruik makend van de beschikbare ruimte.
Het kiesschijfmechaniek is een nieuw ontwerp en heel anders dan de NrS 38. Sommige W46’s hebben een conventioneel vingerwiel, doch met ietwat kleinere vingergaten dan gebruikelijk, er zijn ook exemplaren met een zogenaamde „Fingermuldenscheibe“, een vingerkuiltjesschijf.
Het concept van de „Fingermuldenscheibe“ sloeg niet echt aan, vooral vanwege het feit dat vrouwen met lange vingernagels de schijf moeilijk konden bedienen en vaak een potlood nodig hadden als hulpmiddel om een nummer te draaien.
Doordat Duitsland in deze periode nog bezet was door de geallieerden en omdat er maar beperkt geproduceerd mocht worden zo vlak na de oorlog, zijn er niet heel veel van deze toestellen gemaakt en tegenwoordig is het een zeer zeldzame verschijning.